با توجه به نظر کارشناسان معماری ساختمان مسکونی «ایلخانه» تلاشی برای بازگرداندن ارزش‌های سنتی ایرانی بوده و درعین‌حال، چشمی نیز به مدرنیته دارد. این ساختمان مسکونی، یکی از معتبرترین جایزه‌های معماری کشور را در سال ٩٣ از آنِ خود کرده و به عقیده معماران به ویژگی زمینه‌گرایی در خلق آن توجه بسیاری شده است.

زمینه‌گرایی در حوزه معماری ایرانی و بررسی ویژگی‌های ساختمان مسکونی ایلخانه در گفت‌وگویی اختصاصی با دو کارشناس این حوزه مورد بحث قرار گرفت. در این گفت‌وگو ویژگی‌های بارز این بنا در معماری ایرانی و تأثیرات زمینه‌گرایی در خلق این اثر از نشید نبیان و رامبد ایلخانی (دو معمار) مورد سؤال قرار گرفته است که به شرح زیر ارائه شده است:

زمینه‌گرایی از نظر شما چگونه تعریف می‌شود و ابعاد و اجزای آن کدامند؟

نشید نبیان: برای پاسخ به این سئوال ابتدا باید به گفتمان قالب معماری معاصر نگاه کنیم (در این گفتمان، منظور من از معماری معاصر، معماری پس از دوره مدرن است). زمینه‌گرایی دارای یک تاریخ‌مداری مشخص است. مثلا در دوران مدرن، زمینه‌گرایی به معنای بسترگرایی وجود داشته است. به‌عنوان مثال، قرارگرفتن یک بنا در بستر یک شهر، به معنای تاثیرگرفتن از فرم شهری و فرم زمینه‌ای که در آن قرار گرفته، است. این تاثیرگرفتن را در دسترسی‌ها، منظر، همسایگی‌ها و… می‌بینیم. در یک سیر تاریخی، اگر به مقوله زمینه‌گرایی توجه کنیم، درمی‌یابیم که از دوره مدرن، تاثیر بسترگرایی در پروژه‌ها به مراتب بیشتر شد؛ چراکه از این دوره به بعد، ملاحظات معماری و شهرسازی یک رابطه ارگانیک با هم پیدا کردند. خیلی از معماران مدرن برجسته‌ای که ما می‌شناسیم، طراحان شهری نیز بوده‌اند، مثل لوکوربوزیه.

منبع: اسکان نیوز