کارشناسان: سوانح طبیعی به مدیریت جامع هماهنگ و پرهیز از شیوه احساسی نیاز دارد
دهم اسفند ۱۳۷۵ زلزله ۵.۲ تا ۵.۵ ریشتری اردبیل چند صد نفر کشته و بالغ بر ۲۳ هزار دستگاه واحد مسکونی را دربرداشت .
سال ۷۶ هم در ۲۰ اردیبهشت بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی زلزله ۷.۳ ریشتری را شاهد بود که تلفات انسانی بالغ بر یکهزار و ۵۰۰ نفری را برجای گذاشت.
سال ۱۳۸۱ زلزله آوج (یا چنگوره)در شهرستان بوئین زهرا قزوین قدرت ۶.۶ ریشتری که اول تیرماه ثبت شد و علاوه بر صدها کشته و هزاران مجروح، موجب تخریب بالغ بر پنج هزار دستگاه واحد مسکونی شد.
زلزله ۶.۵ ریشتری بم ( کرمان ) که در پنجم دیماه سال ۱۳۸۲ رخ داد و در واقع مخرب ترین زلزله در دوره بیش از سه دهه از عمر انقلاب اسلامی است، آمار تلفات رسمی بیش از ۲۵ هزار نفر کشته و شمار مجروحان نیز حدود ۵۰ هزار نفر اعلام شد و افزون بر یکصد هزار نفر نیز بی خانمان شدند.بر اثر این حادثه ۹۰ درصد از سازههای شهر بم به کلی تخریب و علاوه برآن ارگ بم با قدمتی ۲۵۰۰ ساله که بزرگترین سازه گلی جهان بود، به کلی ویران شد.
تمام بحرانها با ریشه عوامل طبیعی و یا انسانساز به این نکته را یادآور میشوند که در هنگام بروز بحران، مدیریتهای احساسی و ناهماهنگیها باعث هدر رفتن بخشی از زحمات و تلاشهای شبانهروزی عوامل اجرایی میشود. بنابراین تعامل بین مدیران ارشد و هماهنگی سطوح بالای مدیریتی میتواند راهگشای عبور از بحرانها باشد.
بیژن نامدارزنگنه، وزیر نفت و علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از حامیان اصلی این تعامل شدهاند تا در ۲۶ آبان ماه ‘نخستین همایش مدیریت جامع قبل از بحران’ در تهران به منظور تبیین و تشریح راهکارهای مدیریت بحران در این بخش مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
حمایت وزارتخانههای تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نفت، راه و شهر سازی، همراه با سازمانهای مدیریت بحران کشور، مدیریت بحران شهرداری تهران، سازمانها و ارگانهای دیگر نیز به منظور دستیابی به الگویی مشترک در مسیر مدیریت قبل از بحران در این همایش در دستور کار قرار دارد.
کارشناسان سوانح طبیعی معتقدند: مجلس شورای اسلامی در تنظیم و تدوین لایحه برنامه ششم و لایحه بودجه، برای تقویت و اجرا برنامههای مدون مدیریت بحران پایتخت و کشور باید نقش جدی ایفا کند.
قرار گرفتن ایران بر کمربند زلزله آلپ – هیمالیا موجب شده که سالیانه زلزلههای زیادی در کشور بروز کند که بیشتر آنها قدرت پایینی دارند، اما آمادگی مردم برای رویارویی با این پدیده اهمیت بسزایی دارد. رسانههای جمعی باید نقش بیشتری در ترویج و آموزش عمومی مردم و آشنایی آنها با این پدیده ایفا کنند و این مهم را در فعالیت خود بگنجانند.