فضای بهداشتی

فضای بهداشتی فضایی است دارای تهویه و روشنایی که به امکانات و لوازمی تجهیز شده، و به منظور تامین بهداشت ساکنان و استفاده کنندگان ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. این فضا ها شامل مستراح، دستشویی، حمام و فضای شستشوی نظافت می شوند. و از نظر نوع استفاده بر سه دسته اند. فضا های بهداشتی خصوصی، فضا های بهداشتی عمومی، فضا های بهداشتی خاص. در این مقاله الزامات کلی فضا های بهداشتی مورد استفاده در فضا های اقامتی، عمومی از لحاظ  کف سازی و پوشش دیوار، نورگیری و تهویه، اندازه های فضا های بهداشتی، ارتفاع، سطوح زیربنا، ابعاد و ارتفاع داخلی، سطح بازشوی الزامی که حداقل 0.18مترمربع می باشد، نوع، حریم ها و شرایط نصب کلید و پریز، راستا و جهت این گونه از فضا ها را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد.

فضای بهداشتی فضایی است دارای تهویه و روشنایی که به امکانات و لوازمی تجهیز شده، و به منظور تامین بهداشت ساکنان و استفاده کنندگان ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. این فضا ها شامل مستراح، دستشویی، حمام و فضای شستشوی نظافت می شوند. و از نظر نوع استفاده بر سه دسته اند. فضا های بهداشتی خصوصی، فضا های بهداشتی عمومی، فضا های بهداشتی خاص. در این مقاله الزامات کلی فضا های بهداشتی مورد استفاده در فضا های اقامتی، عمومی از لحاظ  کف سازی و پوشش دیوار، نورگیری و تهویه، اندازه های فضا های بهداشتی، ارتفاع، سطوح زیربنا، ابعاد و ارتفاع داخلی، سطح بازشوی الزامی که حداقل ۰٫۱۸مترمربع می باشد، نوع، حریم ها و شرایط نصب کلید و پریز، راستا و جهت این گونه از فضا ها را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد.

فضای  بهداشتی

فضای بهداشتی: فضایی دارای تهویه و روشنایی لازم مطابق مقررات مربوط که به امکانات و لوازمی تجهیز شده، تا به منظور تامین بهداشت ساکنان و استفاده کنندگان ساختمان مورد استفاده قرار گیرد. این فضاها شامل مستراح، دستشویی و حمام و فضای شستشوی نظافت میشوند.

فضاهای بهداشتی به طور کلی از نظر نوع استفاده بر سه دسته اند:

• فضاهای بهداشتی خصوصی، که برای استفاده افرادی معین در یک دوره زمانی مانند ساکنان فضاهای اقامت یا گروهی مشخص از افراد از جمله کارکنان ثابت یک تصرف اداری، در نظر گرفته میشوند.
• فضاهای بهداشتی عمومی، که برای استفاده عموم افراد در نظر گرفته میشوند. مانند فضاهای بهداشتی در ساختمان ها و فضاهای عمومی، یا فضاهای اختصاص یافته به مراجعه کنندگان در تصرف اداری و یا تجاری.
• فضاهای بهداشتی خاص، که در تصرف ها و فضاهایی مانند بیمارستان ها، آزمایشگاه های تشخیص پزشکی و آسایشگاه ها برای نیازهای خاص استفاده کنندگان تعبیه میشوند و باید از مشخصات و الزامات مختص خود پیروی نمایند.

آزمون نظام مهندسی معماری اجرا

شابلون آزمون طراحی نظام مهندسی معماری

الزامات کلی فضاهای بهداشتی

در تمام تصرف ها بسته به نوع و بار تصرف، باید فضاهای بهداشتی به تعداد کافی تامین شود. در ساختمان های مورد استفاده ی عموم و همچنین ساختمان های با گروه تصرف م-۱ و م-۳، تعبیه فضاهای بهداشتی مناسب برای افراد معلول مطابق ضوابط مصوب شورایعالی شهرسازی و معماری الزامیست.

سطوح زیربنا، ابعاد و ارتفاع داخلی، نورگیری و تهویه در فضاهای بهداشتی نباید از مقادیر مشخص شده در این مقررات کمتر باشد. حداقل اندازه های سطح کف و ابعاد این فضاها باید خارج از کمدهای دیواری تو کار، تاقچه ها وآستانه درها و پنجره ها اندازه گیری و کنترل شود مگر آنکه در مواردی به گونه ای دیگر بیان شده باشد.

دسترسی به فضای بهداشتی در واحدهای تصرف که حداکثر دارای دو فضای مستقل اقامت یا اشتغال هستند میتواند از یکی از آن فضاها تامین شود مشروط بر آنکه دسترسی به فضای مورد نظر برای همه فراهم و تهویه لازم و مستقل برای فضای بهداشتی مطابق این مقررات برقرار باشند، مگر آن که در مقررات اختصاصی تصرفی به نحو دیگری تعیین شده باشد.

تعبیه فضاهای بهداشتی(مستراح) در هر شرایطی نباید در راستای جهت قبله صورت گیرد.

نوع،حریم هاو شرایط نصب کلید و پریز و سایر تجهیزات الکتریکی در فضاهای بهداشتی، باید با رعایت مقررات مبحث سیزدهم به گونه ای باشد که ایمنی استفاده کنندگان از فضاهای بهداشتی را فراهم آورد.

اندازه های فضاهای بهداشتی

اندازه افقی تمام شده برای ضلع کوچتر هر فضای بهداشتی در هیچ شرایطی نباید از۱۰/۱ متر کمتر باشد مگر آن که در مقررات اختصاصی تصرفی به گونه ای دیگر تعیین شده باشد. در صورتی که محدوده ای به عنوان پیش ورودی در داخل فضای دوش مستقل پیش بینی شود یکی از ابعاد فضای دوش باید ۱٫۵۰تا ۱٫۶۰متر باشد حداقل اندازه فضای بهداشتی برای استفاده افراد معلول،۱٫۵۰در ۱٫۷۰ متر است.

ارتفاع فضاهای بهداشتی در هر قسمت که فرد بطور معمول بصورت ایستاده است نباید۲۱۰ سانتی متر کمتر باشد.

ارتفاع پایین ترین نقطه چراغ سقفی را با رعایت سایر مقررات و معیارهای تعیین شده، در صورت نداشتن لبه تیز و برجستگی موضعی خطرناک، میتوان حداقل ۲متر درنظر گرفت. این ارتفاع برای چراغ نصب شده در دیوار بشرط آنکه کمتر از ۰٫۱۰متر از دیوار پیش آمدگی داشته باشد و یا در بالای کاسه ی روشویی نصب شود، حداقل ۱٫۸۰متر است.

در صورت ایستادن در وان، زیردوشی و یا بر روی سکو، لازم است ارتفاع مجاز از روی کف آن وسیله رعایت شود.

نورگیری و تهویه

سطح بازشوی الزامی در صورت تعویض هوای طبیعی در فضاهای بهداشتی حداقل ۰٫۱۸مترمربع است. نورگیری و تهویه هوای طبیعی برای فضاهای بهداشتی الزامی نیست و میتوان آنها را به صورت مصنوعی تامین نمود.

فضای بهداشتی

سیستم های تخلیه هوای فضاهای بهداشتی در ساختمان های گروه های ۶، ۷و ۸ باید یا به صورت مرکزی یا با هواکش هایی مستقل که توسط کلیدهای روشنایی برق یا کلیدهای جداگانه به کار افتند، عمل کنند. در صورتی که هوای چند فضای بهداشتی توسط یک هواکش تخلیه شود، این هواکش باید توسط کلیدهای مجزایی که در هریک از آنها قرار میگیرد به کار افتد و در انطباق با مبحث سیزدهم مقررات ملی ساختمان، متصل به سیستم برق اضطراری باشد.

برای تامین نور و تهویه ی الزامی فضاهای بهداشتی که باید تامین نور آنها بصورت طبیعی صورت گیرد. در صورت عدم امکان تعبیه ی پنجره دیواری، استفاده از نورگیرهای سقفی الزامی است.

کفسازی و پوشش دیوار

در تمام ساختمان ها، دیوارهای دستشویی و توالت باید تا ارتفاع حداقل ۱٫۲۰متر و در حمام حداقل ۲٫۰۰متر از کف، با کاشی یا مصالح مشابه پوشیده شود. کف این فضاها باید به نحو مناسب عایق کاری رطوبتی شده و یا کاشی یا دیگر مصالح قابل شستشو پوشیده شوند.