زندگی نامه Dr. John Job Crew Bradfield

دکتر جان جاب کرو بردفیلد (26 دسامبر 1867 - 23 سپتامبر 1943) یکی از برجسته ترین مهندسین استرالیا بود که نظارت بر طراحی و ساخت پل بندر سیدنیبه عنوان بهترین کار وی شناخته می شود.

دکتر جان جاب کرو بردفیلد (۲۶ دسامبر ۱۸۶۷ – ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۳) یکی از برجسته ترین مهندسین استرالیا بود که نظارت بر طراحی و ساخت پل بندر سیدنیبه عنوان بهترین کار وی شناخته می شود.

زندگی نامه Dr. John Job Crew Bradfield

زندگی نامه Dr. John Job Crew Bradfield

تحصیلات:

بردفیلد تحصیلات ابتدایی خود را در ایپسویچ، کوئینزلندسپری کرد، جایی که او در مدرسه دولتی ایپسویک شمالی و مدرسه تربیتی ایپسویچ حاظر شده بود. او سپس مدرک لیسانس مهندسی خود را در سال ۱۸۸۹ و سپس مدرک ارشد مهندسی خود را در سال ۱۸۹۶ از دانشگاه سیدنی، جایی که او دانشجوی کالج سنت اندرو بود دریافت کرد. او یکی از اعضای انجمن کوئینزلندرها در سیدنی بود. در سال ۱۹۲۴، بردفیلد اولین دکتری علوم مهندسی را در دانشگاه سیدنی برای پایان نامه خود در زمینه راه آهن برقی و پل بندر سیدنیدریافت نمود.

آزمون نظام مهندسی عمران ۹۸

نظام مهندسی عمران نظارت

شغل حرفه ای:

از سال ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۱، برادفیلد به عنوان یکطراح برای منطقه راه آهن کوئینزلند کار کرد.در سال ۱۸۹۱، او به اداره کارهای عمومی جنوب ولز پیوست.در سال ۱۹۱۲ او به عنوان مهندس ارشد برای ساخت خط آهن شهری منصوب شد، زمانی که ارتباط طولانی خود را با وزیر امور خارجه کاتلین موریل باتلر آغاز کرد. در سال ۱۹۱۵، برادفیلد گزارشی را ارائه کرد که طرح بزرگ برای راه آهن سیدنی را شامل برق رسانی از راه آهن حومه، یکراه آهن زیرزمینی شهر و پل بندر سیدنی می شد. جنگ جهانی من منجر به سقوط هر سه پیشنهاد شد.

در طول جنگ جهانی اول، بردفیلد با پروفسور وارن و آقای  کاتلر برای ایجاد اولین مدرسه هواپیمایی  که خلبانان برای خدمات خارج از کشور آموزش دیده بودند، کار کرد.

طرح بندر سیدنی و راه آهن برادفیلد:

برادفیلدیک چشم انداز بزرگ برای سیستم راه آهن سیدنی داشت. برادفیلد خواستار ارائه شبکه ای از خطوط راه آهن زیرزمینی در زیر مرکز کسب و کار مرکزی سیدنی، ساخت پل بندر سیدنی و ایستگاه راه آهن جدید مرکزی شد. در حالیکه ایده مرکزییک حلقه زیرزمینی زیر شهر اجرا شد و تونل های کوچک در تعویض های تعیین شده برای ارائه خطوط آینده ساخته شد، بسیاری از ایده های مربوط به آن باقی ماندند. شبکه ای بزرگتر از خطوط برای حومه های غربی، شرقی و جنوبی پیشنهاد شد، اما اکثر این خطوط به صورت طرح باقی مانده و هرگز ساخته نشده اند.

ساختمان پل همزمان شد با ساخت یک سیستم زیرزمینی راه آهن در منطقه مرکزی کسب و کار سیدنی، امروز به عنوان دایره شهر شناخته شده است، و پل با این  نظر طراحی شده بود. این پل برای حمل چهار خط ترافیک جاده طراحی شده بود، درکنار پل  در هر دو طرف دو خط راه آهن و مسیرپیاده روی قرار داشت. هر دو مجموعه مسیرهای راه آهن به ایستگاه راه آهن زیرزمینی وینیارد  در انتهای جنوب پل با رمپ های متقارن و تونل ها متصل می شود.

خطوط راه آهن شرقی برای استفاده از یک خط راه آهن برنامه ریزی شده به سواحل شمالی، قبلا تعیین شده بود، گرچه برای خدمات تراموا از ساحل شمالی تا ایستگاه وینیارد استفاده می شد. هدف این بود که خدمات تراموا را تا زمان اجراییک سرویس راه آهن سنگین به سواحل شمالی بر عهده داشته باشد؛ با این حال، هنگامی که خدمات تراموا در سال ۱۹۵۸ متوقف شد، آنها به خطوط ترافیکی اضافی تبدیل شدند، که در حال حاضر به بزرگراه Cahill و خطوط اتوبوس های شهر متصل می شوند.

افسردگی و بعدا جنگ جهانی دوم همراه با رشد بعد از جنگ در استفاده از وسایل نقلیه موتوری منجر به حمایت از خدمات مسافرین در طرح برادفیلد شد که تخمین زده شده بود. بخشی از شهر زیرزمینی ساخته شده و به عنوان دایره شهر کنونی وجود دارد. بخش های کوچک نیز برای خطوط پیشنهادی شهر پیشنهاد شده بود، از جمله سیستم عامل های اضافی در ایستگاه های راه آهن وینیارد و سنت جیمز که هرگز برای حمل و نقل ریلی سنگین استفاده نشد.