امیلی وارن روبلینگ زندگی نامه Emily Warren Roebling
اینکه زنی در قرن 19 باشی ولی در جامعه مهندسین عمران شناخته شده باشی مطمئنا خیلی عادی نمی باشد ولی این سرگذشت خانمی است که قصد معرفی او را در این مقاله داریم.
مقدمه:
اینکه زنی در قرن ۱۹ باشی ولی در جامعه مهندسین عمران شناخته شده باشی مطمئنا خیلی عادی نمی باشد ولی این سرگذشت خانمی است که قصد معرفی او را در این مقاله داریم.
زندگی نامه Emily Warren Roebling
زندگی نامه Emily Warren Roebling
خانم امیلی وارن روبلینگ (۲۳ سپتامبر۱۸۴۳ در سیلوانوس- ۲۸ فوریه ۱۹۰۳) کسی است که در تکمیل پل بروکلین کمک کرده است و ماجرا از این قرار است که در قرن ۱۹ به دنبال اتصال شهر های نیویورک و بروکلین بودند که ساخت پل را راهی مناسب دیدند و همسر ایشان یکی از مهندسان ارشد این پروژه بود که به دلیل مریضی نتوانست کار خود را کامل کند و خانم امیلی وارن روبلینگکار همسرش را ادامه داد.
آزمون نظام مهندسی عمران ۹۸
منابع آزمون نظام مهندسی عمران محاسبات پایه ۳
اوایل زندگی:
خانم امیلی وارن روبلینگ در یک خانه ای به دنیا آمد که ۱۲ فرزند داشتند و ایشان فرزند یازدهم خانه محسوب می شود. علاقه مند به درس خواندن بود که برادرش او را حمایت کرد. دو خواهر و برادر همیشه رابطه نزدیکخود را حفظ کردند. او در آکادمیVisitation جورج تاون در واشنگتن حضور یافت.
در سال ۱۸۶۴، در طی جنگ داخلی آمریکا، امیلی برادرش را که فرمانده سپاه پنجم ارتش بود را در مقر فرماندهی دید. در مراسم شلیک توپ های جنگی که در طی دیدار او از برادرش برگزار شده بود وی حضور داشت، او با واشینگتن روبلینگ، پسر طراح پل بروکلین ، جان آستر روبلینگ (John A. Roebling) آشنا شد، که مهندسی عمران در خدمت کارکنان گورنور وارن بود. املی و واشنگتن در مراسم عروسی دوگانه ای ( مشترکا با یکی دیگر از برادران وارن) در بهاری سرد در ۱۸ ژانویه ۱۸۶۵ ازدواج کردند.
در حالی که جان روبلینگ کارهای ابتدایی خود را در پل بروکلین آغاز کرده بود، تازه عروس ها(امیلی و واشنگتن) به اروپا رفتند تا مواردی را در مورد پل یادبگیرند. در نوامبر ۱۸۶۷، امیلی تنها فرزند خود را در حالی که درآلمان بود به دنیا آورد.
پل بروکلین:
پس از بازگشت از مطالعات اروپایی خود، پدر واشنگتن پس از تصادف در محل پل، درگذشت و واشنگتن مسئول ساخت پل بروکلیان به عنوان مهندس ارشد شد. همانطور که خود را به شدت درگیر پروژه کرده بود، واشنگتن بیماری اش توسعه یافت، که در آن زمان به عنوان “بیماری کایسون” شناخته شد. او به شدت تحت تأثیراین بیماری قرار گرفت.
امیلی به عنوان تنها فردی که اجازه ملاقات با با شوهرش را در طول بیماری خود داشت، اطلاعات را از واشنگتن به همکارانش انتقال می داد و پیشرفت کار روی پل را گزارش می کرد.او دانش گسترده ای از مقاومت مصالح، تجزیه و تحلیل تنش، ساخت کابل و محاسبه منحنی ها را از طریق تعلیمات واشنگتن توسعه داده است. دانش او با علاقه قبلی خود و بررسی ساخت و ساز پل در زمان انتصاب شوهرش به مهندس ارشد کامل شد. برای دورانی که واشنگتن در بستر بیماری خود بود، تعهد امیلی به اتمام پل بروکلین بی نظیر بود. او بسیاری از وظایف مهندس ارشد، از جمله نظارت روزمره و مدیریت پروژه را به عهده گرفت. امیلی و همسرش به طور مشترک نقشه های مربوط به ساخت و ساز پل را ادامه دادند. او با سیاستمداران، مهندسان همۀ کسانی که در کار بر روی پل کار می کردند دیدار داشت و سر و کله می زد تا جایی که دیگر مردم اعتقاد داشتند که او در پشت طراحی پل قرار دارد.
زندگی نامه Emily Warren Roebling
در سال ۱۸۸۲، عنوان مهندس ارشد واشنگتن به خاطر بیماری او به خطر افتاده بود. امیلی به منظوراینکه به واشنگتن اجازه حفظ سمتش داده شود، شروع به جمع آوری مهندسین و سیاستمداران برای دفاع از شوهرش گرفت. سیاستمداران برای تسکین روبلینگ، پاسخ خوبی به سخنان امیلی دادند، و واشنگتن مجاز بود که مهندس ارشد پل بروکلین باقی بماند. و در سال ۱۸۸۳ ساخت پل به اتمام رسید.
اواخر زندگی:
پس از اتمام کار خود در پل بروکلین، امیلی زمان خود را در چندین هدف زنانه از جمله کمیته آمار انجمن نیو جرسی مدیران بانوان برای نمایشگاه کلمبیا، کمیته سوروس، دختران انقلاب آمریکا، انجمن یادبود جورج واشنگتن و کالج Evelyn سرمایه گذاری کرد. این اتفاق زمانی رخ داد که خانواده روبلینگ به ترنتون نیوجرسی نقل مکان کرده بودند. امیلی همچنین در سازمان های اجتماعی مانند انجمن امداد درطول جنگ های اسپانیایی-آمریکایی شرکت نمود. او سفر های متعددی را در طول زندگی خود انجام داد او در روسیه برای مراسم تاج گذاری تزار نیکلاس دوم بود. او همچنین تحصیلات خود را ادامه داد و مدرک حقوق خود را از دانشگاه نیویورک دریافت کرد.
