به طور کلی راه عبارتست از : بخشی از زمین به شکل دراز و باریک است که بین نواحی مختلف به شکلی ساخته می شود که وسایل نقیله ی خودرو بتوانند انواع مسافرین و کالاهای مختلف را در آن حمل و نقل نمایند. راه را می توان اولین و طبیعی ترین وسیله ی ارتباط بین بشر نام برد.

فصل مشترک مسیر  راه را با زمین پروفیل یا برش یا نیم رخ طولی می گویند برای این که ارتفاع قابل تجسم باشد مقیاس ارتفاع را ۱۰ برابر مقیاس طولی فرض می کنند. سپس به کمک ارتفاع میخ های مسیر و هم چنین با داشتن فاصله ی ابین میخ خا خط منکسری به دست می آید که خط زمین نام دارد.

مسیر نهایی به وسیله ی خطی به نام خط پروژه رسم می گردد. در رسم خط پروژه باید به نکات زیر توجه کرد.

۱- شیب راه از مقدار مجاز بیش تر نگردد

۲- طول شیب از حد معینی بیش تر نشود.

۳ – در عین حال با در نظر گرفتن شیب کم مقدار طول راه نیز زیاد نشود.

۴ سعی گردد حجم خاک برداری و خاک ریزی ها حتی المقدور مساوی باشد تا احتیاج به دپو و قرضه گرفتن خاک ها نباشد.

۵- خط پروژه از نقاط اجباری بگ ذرن

۶- در زمین های سطح پروژه باید از سطح زمین بالاتر قرار گیرد.

اصولاً در پروفیل های طولی باید کیلومتر میخ ها و شماره ی آن ها ارتفاع خط  زمین و پروژه و هم چنین قوس های قائم و افقی و شیب و علائم اختصاری پل ها و آبروها و غیره آورده شود.

بخش اول راهسازی

بخش دوم روسازی