توضیحات
جزوه ضوابط و معیار های طراحی فضاهای آموزشی مراکز آموزشی کودکان با نیازهای ویژه
آموزش و پرورش به عنوان نهاد فرهنگی و اجتماعی گسترده و فراگیر، نقشه بنیادی و بیبدیل در سرنوشت جامعه ایفا میکند. تمامی افراد جامعه، بخشی از بهترین و مستعد ترین سنین فراگیری خویش را در درون مدرسه و در سایه آموزشهای معلمان و مربیان سپری می کنند. توجه به آموزش عمومی جدایی از میزان استعداد و توانایی هر فرد از جمله وظایف آموزش و پرورش کشور می باشد لذا رویکرد اساسی نظام تربیت رسمی و عمومی در راستای تقویت گروههای با نیازهای خاص، تربیت مورد نیاز ویژه این گروه ها در شرایط معمولی و در کنار گروههای عادی دانش آموزان می باشد، اما در صورت ضرورت (عدم امکان حضور در کنار دیگران با رعایت مصلحت های تربیتی) جداسازی و تفکیک این گروه از دانشآموزان میتواند با نظر والدین و بررسی کارشناسی صورت پذیرد. مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی و عمومی جمهوری اسلامی ایران، اولویت تخصیص منابع در تمامی ابعاد جهت عدالت تربیتی خصوصا در رابطه با دانش آموزان با نیازهای ویژه باید یکی از جهت گیری های کلان برنامه های اقتصادی باشد.
نشریه ۱۱۰ نظام مهندسی برق
آزمون نظام مهندسی تاسیسات برقی نظارت
برای مشاور تماس بگیرید: ۰۲۱۶۶۴۰۴۱۸۶
آشنایی با دانشآموزان با نیازهای ویژه و مراکز آموزشی آنها
معیارهای تعیین ظرفیت و سرانه فضا ها
جدول برنامه فیزیکی مدارس با نیازهای ویژه
توصیه های طراحی فضاهای آموزشی
مکانیابی مراکز آموزشی کودکان با نیازهای ویژه
چگونگی شکل گیری باورها، مهارت ها و شخصیت دانشآموزان با نیازهای ویژه در این سنین بر ارتقاء کیفیت زندگی این افراد تاثیر فراوانی گذاشته و سرنوشت آینده آنان بر مبنای آموزش و پرورش صحیح قرار دارد و کلید آن در دست معلمان و مدیران آموزشی این مرکز می باشد.
امروزه بر مبنای نظریه های جدید آموزشی، دانش آموزان کم توان ذهنی یا جسمی به طور معمول در مراکز آموزشی عادی و همراه با دیگر دانش آموزان تحصیل میکند و تنها گروههایی با آسیبهای بسیار پیشرفت به فضاهای مجزا نیاز دارند. همین فضا های مجزا نیست ممکن است در قالب بخش ساختمانی مستقل در دل یک مجموعه آموزشی عمومی شکل بگیرند. بدین ترتیب، بحث در مورد نیازهای خاص افراد وجه تازهای می یابد تامین فضای آموزشی قابل دسترس برای همه افراد، منجمله افراد با نیازهای ویژه مبدل می گردد. فضای آموزشی قابل دسترس از فضای اطلاق میشود که در آن که واجد شرایط عمومی فضای آموزشی است، به موجب تمهیداتی اقتضای استفاده آسان افراد با نیازهای ویژه را نیز دارد. برای آنکه آموزش این کودکان محقق شود، ممکن است که بتوان با تمهیداتی مراکز آموزشی عمومی را برای آنان قابل دسترس کرد و با ایجاد فضاهای پشتیبان در کنار فضاهای عمومی مراکز آموزشی، امکان پذیرش این کودکان در مراکز آموزشی عادی را به وجود آورد. در حالت دیگر ممکن است بتوان بخشی مجزا در کنار مراکز آموزشی معمولی فراهم نمود که کودکانی که نیاز به مراقبت ویژه در تمام طول روز دارند در آن آموزش بگیرند.
ایجاد فضای آموزشی قابل دسترس می شود که همه افراد جامعه در شرایط یکسان و برابر و با حفظ کرامات انسانی از خدمات آموزشی در اجتماع بهره ببرند و به کمک آن توانایی خود در اداره امور زندگی و فعالیت اجتماعی را ارتقا ببخشند.
برای دستیابی به نتیجه مناسب برای مراکز آموزشی قابل دسترس باید افراد در سطوح تخصصی مختلف همکاری کنند: معماران، متخصصین آموزش و بهداشت، دولتمردان و نهادهای محلی، والدین یا متولیان کودکان نیازمند مراقبت ویژه، مدیران و کارکنان آموزشی برای آموزشی مراکز آموزشی، پزشکان و درمانگران و نهادهای داوطلب، طراحان و برنامه ریزان همگی در تحقق این امر سهیم هستند. تبدیل یک مرکز آموزشی به مکانی متعلق به همه روندی تدریجی است. این فهرست تمام و کاملی وجود ندارد که رعایت کلیه بندهای آن به ایجاد یک مرکز آموزشی کامل منجر شود. برای حرکت در این روند تدریجی لازم است مدیریت صحیح و خلاق، بازبینی فضاها، برنامه ریزی تغییرات، و بهسازی محیط به صورت دائمی اتفاقی بیفتد.
چگونگی شکل گیری باورها، مهارت ها و شخصیت دانشآموزان با نیازهای ویژه در این سنین بر ارتقاء کیفیت زندگی این افراد تاثیر فراوانی گذاشته و سرنوشت آینده آنان بر مبنای آموزش و پرورش صحیح قرار دارد و کلید آن در دست معلمان و مدیران آموزشی این مرکز می باشد.
امروزه بر مبنای نظریه های جدید آموزشی، دانش آموزان کم توان ذهنی یا جسمی به طور معمول در مراکز آموزشی عادی و همراه با دیگر دانش آموزان تحصیل میکند و تنها گروههایی با آسیبهای بسیار پیشرفت به فضاهای مجزا نیاز دارند. همین فضا های مجزا نیست ممکن است در قالب بخش ساختمانی مستقل در دل یک مجموعه آموزشی عمومی شکل بگیرند. بدین ترتیب، بحث در مورد نیازهای خاص افراد وجه تازهای می یابد تامین فضای آموزشی قابل دسترس برای همه افراد، منجمله افراد با نیازهای ویژه مبدل می گردد. فضای آموزشی قابل دسترس از فضای اطلاق میشود که در آن که واجد شرایط عمومی فضای آموزشی است، به موجب تمهیداتی اقتضای استفاده آسان افراد با نیازهای ویژه را نیز دارد. برای آنکه آموزش این کودکان محقق شود، ممکن است که بتوان با تمهیداتی مراکز آموزشی عمومی را برای آنان قابل دسترس کرد و با ایجاد فضاهای پشتیبان در کنار فضاهای عمومی مراکز آموزشی، امکان پذیرش این کودکان در مراکز آموزشی عادی را به وجود آورد. در حالت دیگر ممکن است بتوان بخشی مجزا در کنار مراکز آموزشی معمولی فراهم نمود که کودکانی که نیاز به مراقبت ویژه در تمام طول روز دارند در آن آموزش بگیرند.
ایجاد فضای آموزشی قابل دسترس می شود که همه افراد جامعه در شرایط یکسان و برابر و با حفظ کرامات انسانی از خدمات آموزشی در اجتماع بهره ببرند و به کمک آن توانایی خود در اداره امور زندگی و فعالیت اجتماعی را ارتقا ببخشند.
برای دستیابی به نتیجه مناسب برای مراکز آموزشی قابل دسترس باید افراد در سطوح تخصصی مختلف همکاری کنند: معماران، متخصصین آموزش و بهداشت، دولتمردان و نهادهای محلی، والدین یا متولیان کودکان نیازمند مراقبت ویژه، مدیران و کارکنان آموزشی برای آموزشی مراکز آموزشی، پزشکان و درمانگران و نهادهای داوطلب، طراحان و برنامه ریزان همگی در تحقق این امر سهیم هستند. تبدیل یک مرکز آموزشی به مکانی متعلق به همه روندی تدریجی است. این فهرست تمام و کاملی وجود ندارد که رعایت کلیه بندهای آن به ایجاد یک مرکز آموزشی کامل منجر شود. برای حرکت در این روند تدریجی لازم است مدیریت صحیح و خلاق، بازبینی فضاها، برنامه ریزی تغییرات، و بهسازی محیط به صورت دائمی اتفاقی بیفتد.